Tutaj lista będzie nieco dłuższa. Wiele
seriali przestałam oglądać, ze względu na to, że są za długie i za bardzo
abstrakcyjne. Do niektórych mam zamiar kiedyś wrócić, ale inne zsyłam na
zapomnienie.
2018/11/18
2018/11/15
Ludmiła Janicka w gabinecie swojego
brata, kandydata na burmistrza, znajduje ciało jego przyjaciela. Kobieta jest
zszokowana. Ludmiła kalkuluje sytuacje i stwierdza, że to ją oskarżą o
zabójstwo. Zdesperowana prosi o pomoc osobę, której nie znosi, a która na nowo
pojawiła się w jej życiu – siostrę bliźniaczkę, Izę. Kobieta wzywa policję i
zeznaje, że to ona znalazła ciało Musiała. Niestety, jedno kłamstwo ciągnie za
sobą drugie. Dodatkowo, w życiu bliźniaczek pojawia się przystojny policjant,
Bogdan, który nie zdaje sobie sprawy z ich zamiany. Czy kobiety wyjdą z tych
opresji cało?
2018/11/12
Szósta
klepka
to książka, która rozpoczyna Jeżycyjadę.
Serię ponadczasową, która nie traci nic pomimo upływu lat. Na pewno
przeczytałam większość tomów, ale gdy na nowo zagłębiłam się w Szóstą klepkę, nie mogłam sobie przypomnieć nic. Nawet iskierka się nie
pojawiła. Dzięki mojej zawodnej pamięci mogłam na nowo poznać rodzinę Żaczków i
Cesię, która jest główną bohaterką pierwszego tomu Jeżycyjady.
2018/11/06
Burka
w Nepalu nazywa się sari Edyty
Stępczak to jedna z tych książek, o których trudno się pisze. Nie dlatego,
że jest nudna, niedopracowana i nie przekazuje czytelnikowi niemal żadnych informacji.
Nie. Ta książka przeczołgała mnie i zostawiła w wielkim, czytelniczym szoku z
którego długo nie mogłam się pozbierać, a jeszcze dłużej zebrać się, aby
cokolwiek o niej napisać. Edyta Stępczak
otworzyła czytelnikom w Polsce kolejną furtkę. Pokazała, że ją kraje, w
których kobiety SA traktowane gorzej, nie mają praw. I nie jest to Arabia
Saudyjska.
2018/10/31
Z
serialami jest tak, że oglądam je skokowo. Długo, długo nic, a gdy już wpadnę w
szał, to i nadrabiam wszystko na raz. Teraz jest to trudniejsze, bo całą moją
uwagę skupia pewien mały osobnik, który zaczyna się przemieszczać i uprawiać
kaskaderkę zaawansowaną. Jednak teraz na nowo odkryłam, że seriale pomagają mi
się zrelaksować i odpocząć po męczącym dniu. W dodatku od pewnego czasu mam
Netfliksa i odkryłam jego uroki. Żałuję, że tak długo zwlekałam z wykupieniem
abonamentu.
2018/10/30
Lubię książki, w których nic nie jest
oczywiste; gdzie od pierwszych stron czuć już ten dreszczyk, niepokój,
tajemniczy klimat i powoli, kartka po kartce, słowo po słowie dochodzi się do
tego, cóż ten dziwny nastrój powoduje. Tak jest w przypadku Od zawsze mieszkałyśmy w zamku. Już na
sam widok okładki miałam dreszcze.
Mary Katherine Blackwood, zwana przez
wszystkich Merricat. wraz siostrą Constance i wujem Julianem mieszkają w
rodzinnej posiadłości. Jest ich tylko trójka, chociaż kilka lat temu dom
Blackwoodów przepełniony był pozostałymi członkami rodziny. Niestety, doszło do
tragedii, z której cało wyszli tylko Merricat, Constance i Julian, a starsza z
dziewcząt, która teraz opiekuje się całym domem i rodziną, jest przez
mieszkańców miasteczka obwiniana za śmierć swoich najbliższych. Chociaż kobieta
została oczyszczona zarzutów, to w oczach innych nadal jest winna. Gdy pewnego
dnia do rodzinnego zamku Blackwoodów przybywa dawno niewidziany kuzyn Charles,
Merricat wie, że nic już nie będzie tak jak dawniej. Ich życie zostanie
pozbawione pewnej rutyny, stabilności i spokoju. Dziewczyna boi się tego, co
się wydarzy.
Jak wspomniałam, już od pierwszych stron
czuć ten mroczny, niecodzienny klimat. Merricat, która jest narratorką,
wprowadza czytelnika w swój świat, opisując reakcje ludzi w miasteczku na jej
wizytę w sklepie. Komentarze, zachowania, obrażające piosenki śpiewane przez
dzieci – to wszystko bardzo wyraźnie pokazuje, jak społeczeństwo postrzega
panny Blackwood. Chociaż Merricat opowiada jak traktują ich miejscowi
mieszkańcy, to przez długi, długi czas nie zdradza, co takiego wydarzyło się
kilka lat temu. Dlaczego ich bliscy odeszli? I dlaczego Constance jest za to
obwiniana? Czytelnik może tylko snuć domysły na temat tego, co spotkało
Blackwoodów tamtego wieczoru.
Przybycie kuzyna dziewcząt zaburza
odosobnione, rutynowe życie i tylko Merricat jest tym przejęta. Narratorka nie wzbudziła u mnie
pozytywnych uczuć. Chociaż wydaje sie normalną, młodą kobietą, która
przeżyła tragedię, to coś w jej postaci nie pozwala jej polubić i poczuć się w
jej obecności swobodnie. Cały czas, gdy tylko znajdowałam się z nią sam na sam,
poziom mojego lęku wzrastał ponad normę. Autorka stworzyła bohaterkę, która
idealnie pasuje do całej powieści, dopełnia ją. Każde zachowanie Marricat,
słowo, dziwactwa wydają się na miejscu. To wszystko składa się na ten
niesamowity klimat tej książki.
Jeżeli najpopularniejsza powieść Shirley Jackosn czyli Nawiedzony dom na wzgórzu, jest tak
dobra i straszna jak Zawsze mieszkałyśmy
w zamku to bardzo, ale to bardzo chcę ją przeczytać i jednocześnie się jej
obawiam. Historia Blackwoodów idealnie wpasowuje się w jesienną, ponurą aurę,
którą codziennie obserwuje za oknem. Jeżeli lubicie się bać, ale zwykłe horrory
Was nudzą i nie wywołują tego odpowiedniego nastroju i dreszczyku, to ta
książka będzie dla Was idealnym wyborem. Obiecuje, że długo o niej nie
zapomnicie. Wiecie, że w tym roku będzie miał premierę film oparty na tej
powieści Shirley Jackson?
2018/10/28
Już na początku chcę zaznaczyć, że Zieleń szmaragdu to dobre zakończenie Trylogii Czasu, które nic a nic nie
odstaje od dwóch poprzednich tomów. Kersitn
Gier postarała się, zakończyła wszystkie wątki w rozsądny sposób, dała
czytelnikowi to, czego oczekiwał. Przejdźmy do szczegółów.
2018/10/20
Wilk to debiutancka
powieść Katarzyny Bereniki Miszczuk,
którą napisała jako piętnastolatka. Jeżeli ktoś spodziewa się po tej książce
czegoś niezwykłego, niech lepiej od razu odłoży ją na półkę. Jeżeli jest
wiernym fanem twórczości autorki i chcę poznać jej początki to proszę,
sięgajcie po tę duologię, która jest teraz znowu dostępna na rynku, dzięki
Wydawnictwu W.A.B.
2018/10/19
 |
| źródło |
Santa
Clarita Diet
przyciągnął moją uwagę jeszcze zanim stałam się dumną użytkowniczką Netfliksa.
To serial o zombiakach, nowy, podobno (tak twierdzą użytkownicy przeróżnych for
na portalu społecznościowym) humorystyczny. Po nudnym i ciągnącym się jak flaki
z olejem The walking dead chciałam
pragnęłam czegoś nowego. Może nie tak mrocznego i strasznego jak przygody Ricka
i jego ekipy, ale jednak. Chciałam zobaczyć, jak Drew Barrymore sprawdzi się w
nowej roli – kobiety, która stała się
zombie. Czy scenarzystom uda się pociągnąć ten temat? Czy uda im się nie przedobrzyć
i nie stworzyć parodii? Owszem, zamierzeniem Santa Clarita Diet było rozśmieszenie widza i spojrzenie na temat
żywych trupów w nieco humorystyczny sposób, ale czy to wyszło dobrze?
2018/10/11
Kontynuacja Ogrodu Zuzanny urzekła mnie jeszcze bardziej. Jak miło było
ponownie wrócić do tych wspaniałych miejsc i spotkać się ponownie z bohaterami,
których traktuje jak starych, dobrych znajomych.
2018/10/09
Po lekturze TEJ książki nigdy nie już
nie wejdziecie beztrosko do lasu.
Profesor Theo Cray jest jednym z tych
profesorów, którzy są słabi w kontaktach międzyludzkich. Kocha to co robi. Gdy
jednak w lesie zostaje odnaleziona martwa, była studentka bohatera, on jest
jednym z głównych podejrzanych. Gdy okazuje się, że to niedźwiedź jest mordercą
kobiety, ludzie oddychają z ulgą, policja również, ale nie Theo. Profesorowi
nie wszystko w tej sprawie pasuje. Odkrywa, że to nie zwierzę jest
odpowiedzialne za śmierć kobiety, a człowiek. Nikt mu jednak nie wierzy.
Przekonany o słuszności swojej teorii Theo Cray rusza tropem potencjalnego
mordercy. Czy uda mu się przechytrzyć tego, który zabija? Czy sam stanie się
ofiarą?
